Het verschil zien tussen veranderen en accepteren. Dat is pure wijsheid.
Monique de Groot deelt haar inzicht na een harde leerschool en geeft tegelijk ook een mooi bewijs ‘dat alles voorbij gaat’.
Al op zeer jonge leeftijd leerde ik de dingen te accepteren zoals ze waren; ik kon ze met de beste wil van de wereld toch niet veranderen. Wat ik wel kon doen, en waardoor lastige dingen makkelijker leken, deed ik (en doe ik nog steeds) vol overgave. Het klappen van de zweep kwam door de jaren heen van diverse kanten – en zonder dat ik het me bewust was, ben ik het verschil gaan inzien tussen accepteren en loslaten aan de ene kant, en erop vertrouwen dat ik via een andere weg weer glimlachend zou bovendrijven aan de andere kant.
“the strength to accept the things I cannot change,
the courage to change the things I can,
and the wisdom to know the difference”
Het was eigenlijk een automatisme; leven volgens de methode van het altijd wel ergens halfvolle glas.
Toen ik twee jaar geleden in een situatie terecht kwam die uiteindelijk voor mij een soort retraite bleek, ben ik daar wat meer over na gaan denken. En ik ben nog meer gaan waarderen dat het zo werkt: laten rusten wat je toch niet kunt veranderen en enthousiast doorpakken op vlakken waar je wel grip op hebt. En ondertussen (en eigenlijk nog belangrijker): stil staan bij dingen als stilte in mooie natuur, diep ademhalen in frisse lucht, de zon op mijn toet, vrolijke vogeltjes om me heen, veel lachen en lang praten met fijne mensen, hoe heerlijk het voelt om te ontspannen, ongeacht de situatie.
Een paar maanden later leerde ik de beginselen van Mindfulness. Want vanzelfsprekend kwam de cursus van Ap van der Pijl mijn pad, op het moment dat ik daar het meest voor open stond.
En wat was en is het leuk om te blijven leren.
Ik ben geen fanatieke dagelijkse mediteer-dame geworden, en ik sta ook niet 24/7 in de nadenk-en-stilsta-stand. Maar als het nodig is, en eigenlijk steeds regelmatiger als het gewoon goed voelt, ben ik het me bewust. En dat is fijn.
Monique de Groot