Meer afstand, dichter bij jezelf

 

Meer afstand, dichter bij jezelf Mindfulness

Emilie volgde dit jaar een 8-weekse basistraining Mindfulness. Zij schreef er een serie van drie blogs over waarin zij haar ervaring beschrijft. Dit is de derde en laatste blog. Haar eerste blog vind je hier, en de tweede blog staat hier.
Dank je wel Emilie voor de mooie lessen en inzichten die je hier deelt!

Ik had dit derde en laatste blog willen schrijven zodra ik een samenhangend verhaal had- een conclusie. Maar het (leven?) is zo’n ‘ongoing process’, dat dat natuurlijk nooit helemaal het geval is. Vrij snel na het einde van de mindfulness cursus stond mijn persoonlijk leven redelijk op zijn kop; mijn vriend en ik gingen uit elkaar, en aangezien we samenwoonden kwam daar een hele hoop bij kijken (van een nieuwe woning zoeken tot rekeningen splitsen en verzekeringen van naam veranderen).

Emotioneel ging het me verrassend goed af, het was een bewuste en gezamenlijke keuze, eentje die dicht bij mezelf lag en waardoor ik het vertrouwen had (en heb) dat alles helemaal goed komt. Maar opeens ‘op jezelf’ wonen, vrijgezel zijn, en het naderende einde van de studie brengen weer boeiende andere vragen met zich mee.

Relatie
Het is interessant om te bedenken hoe de mindfulness cursus heeft bijgedragen aan deze ontwikkelingen. Natuurlijk, dit was iets dat er al langer aan zat te komen- het is absoluut niet zo dat als je een mindfulness cursus volgt je daarna je relatie verbreekt ;)
Maar wat voor mij wel heeft meegespeeld, is de afstand die mindfulness je leert nemen van wie je bent en wat je doet; het observeren, ‘je bent niet je gedachten’, maar je bent ook niet je activiteiten, je werk, of je relatie.

Als je niet gedefinieerd wordt door je relatie, of baan, of rol als student (/moeder/vader/dochter, you name it), is het ook makkelijker keuzes te maken die dichter bij jezelf liggen. Je hoeft namelijk alleen aan jezelf verantwoording af te leggen. Tuurlijk, in praktijk hebben keuzes consequenties voor anderen en zul je dus zo goed mogelijk met hen moeten overleggen, maar het echte oordeel zit van binnen. Zo lang je eerlijke keuzes maakt tegenover jezelf en daar oké mee bent, kun je deze vrijwel altijd met anderen delen en worden ze geaccepteerd.

Voor mij was dit een groot voorbeeld van de twee dingen die mindfulness mij heeft gebracht: meer afstand, maar daardoor dichter bij jezelf blijven. Afstand, om naar mezelf en mijn ervaringen en acties te kijken alsof het een sociaal experiment is. Licht geamuseerd, maar nooit veroordelend. Een beetje (zo stel ik me dat dan voor) zoals een grootvader naar zijn kleinkinderen kijkt en observeert; of zoals je beste vriend(in) je advies zou geven. Die afstand geeft rust, want je haalt het harde oordeel dat we soms over onszelf vellen eruit. Daardoor kun je dichter bij jezelf blijven, met het vertrouwen dat je er als het ware voor jezelf bent, en dat je beslissingen mag maken vanuit je hart, zonder oordelen. Dat het goed komt, of eigenlijk al goed is zoals het is.

Bewuster
Natuurlijk maak ook ik me druk over wat andere mensen denken -het oordeel van buitenaf- ik ben niet opeens immuun. En zeker als recent vrijgezel ben je je opeens veel bewuster van hoe anderen naar je kijken, letterlijk en figuurlijk. Maar door mindfulness is mijn houding tegenover mijzelf wel veranderd, waardoor ik zelf niet of veel minder oordeel (en me er dan in ieder geval bewust van ben)- en dat scheelt minstens de helft in de stress.
Ook kies ik er bewuster voor om niet teveel te stressen. Natuurlijk, voor een deadline moet het werk af en dat zorgt voor de nodige adrenaline. Maar door het in perspectief te plaatsen (denk: dit is de deadline voor één paper voor één vak van deze opleiding; of dit is de presentatie voor één klant binnen het hele portfolio waar ik aan werk) is het makkelijker relativeren en daardoor ook los te laten zodra het moment voorbij is.
Zoals sporten je anders naar je lichaam laat kijken (functioneel, trots dat alles werkt en op de prestaties die het levert, in plaats van focussen op hoe het eruit ziet), geeft mindfulness je een tool om anders naar je denken te kijken. Ik weet nog steeds niet waar ik over een jaar sta, waar ik dan werk of wat ik doe, of met wie ik dan eventueel ben- maar ik ben in ieder geval met mezelf.
De reis even bijzonder als de bestemming, en dus ga ik met rust, soms wat ongeduld, maar vooral heel bewust op pad.

 

 Ap, Monique en mijn mede-cursisten: heel erg bedankt voor de bijzondere ervaring en de wijze lessen!

Emilie